Ogród Dendrologiczny w Przelewicach jest ogrodem zabytkowym o powierzchni 30 hektarów. Twórcą arboretum był Conrad von Borsig – członek Niemieckiego Towarzystwa Dendrologicznego, który w 1933 r. zlecił firmie Späth wykonanie nowego projektu parku, ta z kolei skierowała Karla Heydenreicha do wykonania tego zadania. Współpraca dyplomowanego inspektora ogrodnictwa z Borsigiem okazała się na tyle dobra, że pracowali razem przez około 5 lat tworząc w tym czasie arboretum i systematycznie powiększając roślinną kolekcje ogrodu. Conrad von Borsig był miłośnikiem drzew i krzewów. Wierzył, że ludzie są na Ziemi po to, żeby kierować przyrodą i nadawać sens jej istnieniu. Ostatni przedwojenny właściciel majątku przelewickiego poświęcił się całkowicie ogrodowi. Miał szerokie zainteresowania botaniczne i przywoził rzadkie gatunki roślin. Ze wspomnień odwiedzającej ogród w 1941 r. Christy Billawala wynika, że Borsig uwielbiał róże, widywała go często samotnego z sekatorem w rękach. Można by rzec, że Arboretum było jego przyrodniczą oazą w okrutnych, wojennych czasach. Zginął w 1945 r. zastrzelony przez żołnierzy radzieckich. O jego wielkich dokonaniach nie można zapomnieć. Przy zagospodarowywaniu ogrodu dobierał gatunki według preferowanych siedlisk. Ogród wiecznie zielony gromadził 2000 różaneczników i azalii oraz liczne hortensje, kaliny, bukszpany, ogniki i rośliny iglaste.
Dzięki realizacji zadania pn. ,,Modernizacja kolekcji Ogrodu Dendrologicznego w Przelewicach” udało się ukończyć dwa odcinki kamiennych ścieżek wytyczonych według map z 1960 r. sporządzonej przez geodetę Ministerstwa Rolnictwa inż. Władysława Kluzę. W ogrodzie wiecznie zielonym, który zaczyna się przy XIX w. pałacu, oprócz tego, że powstały tam ścieżki, to uzupełniona została też kolekcja hortensji. W ogrodzie posadzono również kalmie szerokolistne (Kalmia latifolia), które są zimozielonym uzupełnieniem dla różaneczników i azalii.
Fot. Kalmia latifolia w Ogrodzie Borsiga
Na fotografiach przedstawiono ogród wiecznie zielony przed rozpoczęciem modernizacji ścieżek (zdjęcie poniżej), oraz po zakończeniu prac (zdjęcie tytułowe).
