Motywy wakacyjno- wypoczynkowe na starych widokówkach nie należały do rzadkości. W przypadku niektórych miejscowości na Pomorzu nawet dominowały. Należały do nich oczywiście wszystkie nadmorskie kurorty, czy też miejscowości uzdrowiskowe. Można wspomnieć tu choćby Bad Polzin (Połczyn Zdrój), czy pobliski Bad Schönfließ (Trzcińko Zdrój).
Do Pyrzyc na wakacje raczej rzadko kto się wybierał. W miesiącach letnich ziemia pyrzycka była bardziej przedmiotem zainteresowania sezonowych robotników rolnych, z racji rozwiniętego tutaj rolnictwa.
Miejscowym do schładzania ciała w upalne dni pozostawały tylko pobliskie rzeczki i oczka wodne. Poważniejsza infrastruktura sportowo – wypoczynkowa do letniego wypoczynku pojawiła się dopiero latem 1937 roku, kiedy oddano do użytkowania kąpielisko z dwoma basenami. Odbyło się to zresztą kosztem innej budowli służącej rolnictwu. Przed wybudowaniem basenu funkcjonował w tym samym miejscu… młyn wodny – zwany środkowym (Mittelmühle). Staw młyński, a następnie basen, zasilany był wodą Czarnej Strugi. By napełnić baseny, potrzeba było aby rzeczka naniosła… 7200 m3 wody, co odpowiada objętości sześcianu o wymiarach ok. 20m x 20m x 20m!
Miejscowej niemieckiej ludności basen nie posłużył zbyt długo ze względu na działania wojenne. Wysyłający prezentowaną widokówkę cieszył się z upalnych dni w Pyrzycach latem 1940 roku, po 3 latach jego funkcjonowania. Po wojnie basen był ulubionym miejscem letniego wypoczynku dla kilku pokoleń pyrzyczan, by po czasie zamienić się w… ruinę.
Widokówka była przedmiotem obiegu pocztowego, wysłana została z Pyrzyc do odbiorcy w Berlinie 1 sierpnia 1940 roku. Wydawcą kartki była firma: Schöning&Lübeck.
Na widokówce widoczna jest infrastruktura basenu oraz zabudowania starego młyna. Ostatnim jego właścicielem był Emil Drews (1927-38).

dr Wojciech Kuźmiński