Na pierwszy rzut oka to dla wielu pyrzyczan i mieszkańców powiatu prawdopodobnie mało ciekawa i mogącaby od razu zainteresować widokówka. Zdjęcie wykonane jest w umiarkowanie atrakcyjnej technice, z nieostrymi ujęciami zabudowań. Ciekawa jest natomiast z innego powodu. W tamtym okresie (ostatnie lata przed wybuchem II wojny światowej), widokówki najczęściej dokumentowały najbardziej znane obiekty. W przypadku Pyrzyc były to: baszty, ratusz, studnia św. Ottona czy kościół. Ta załączona obok prezentuje dawny widok z północnej części miasta Pyrzyce (wówczas Pyritz). Była to wówczas, choć nowa, to dość peryferyjna okolica, nie wyłączając gospodarstw, w których prowadzono produkcję zwierzęcą w rolnictwie. Owszem występowały na niej ciekawe architektonicznie zabudowania, zamieszkiwane przez bogatszych mieszczan, niemniej prawdziwych atrakcji architektonicznych, czy historycznych prawie nie było. Przyczyna była również dość oczywista, osiedle było budowano dopiero od 1921 r. (ob. ul. Ogrodowa, Wojska Polskiego). To prawie tak, jakby dziś wyprodukować pocztówkę z widokiem na nowe „blokowisko”. Fotografia wykonana została z dachu (lub ostatniego piętra?) gmachu seminarium nauczycielskiego (po wojnie, na tym terenie odbudowano szpital). Pierwsze widoczne zabudowania zlokalizowane są przy ulicy Niepodległości, a następnie Wojska Polskiego i Ogrodowej (ostatnia widoczna linia zabudowy).

Dziś pięknie brzmiące nazwy ulic, po wojnie nie miały tyle szczęścia do nazewnictwa. Można się było natomiast przechadzać po ulicach Bieruta czy też Dzierżyńskiego. Taka sobie dość socjalistycznie kojarząca się okolica.

Widokówka nie posiada obiegu pocztowego.

Dr Wojciech Kuźmiński