Pustułka
Pustułka jest niedużym sokołem o długości ciała 30- 35 cm i rozpiętości skrzydeł 70 – 80 cm. Niestety w naszym kraju gatunek zalicza się już do nielicznych. Pustułkę można dość łatwo rozpoznać, ponieważ jest to ptak z rudawobrązowym grzbietem oraz skrzydłami pokrytymi drobnymi czarnymi trójkącikami. Ptak posiada także czarne pazury, długi ogon i kremowy spód z nakrapianiem. Z bliższej odległości rzuca się w oczy piękna, wyraźna żółta obwódka oka, zaś samo oko jest prawie czarne. Typowy jest także zakrzywiony dziób, a raczej górna jego część, zachodząca na dolną. Pustułka żyje nawet 15 lat . Zasiedla zarówno tereny rolnicze jak i miasta, unikając jednocześnie rozległych obszarów leśnych. W krajobrazie rolniczym gniazduje w starych gniazdach innych ptaków, głównie krukowatych, znajdujących się w kępach drzew położonych pośród pól, łąk i pastwisk. W przypadku terenów zurbanizowanych sokoły te znajdują różne zakamarki w wyższych budynkach takich jak wieże kościołów, duże kamienice czy fabryki.
Na terenach wiejskich pustułki żywią się owadami oraz małymi gryzoniami. W mieście najczęściej polują na mniejsze ptaki.
Gatunek jest pod ścisłą ochroną, czyli dla jej ochrony są prowadzone czynne i bierne działania ochronne, gdyż każda para pustułek jest obecnie na wagę złota.
W Polsce pustułki są ptakami częściowo osiadłymi i można je zobaczyć w pobliżu rewirów lęgowych również zimą. Dotyczy to zwłaszcza populacji miejskich i tych z zachodniej części naszego kraju. Pozostałe ptaki migrują w kierunku południowym i zachodnim.
Ptaki drapieżne, a zwłaszcza sokoły mają bardzo dobry wzrok i są trudnymi obiektami dla obserwacji. Zrobienie zdjęcia tym ptakom wymaga wiele zachodu i dużo szczęścia. Pustułkę na zdjęciu spotkałem na polu w pobliżu Lipian, gdzie na ściernisku polowała na gryzonie. Obserwowałem jej lot, który czasami przerywała i siadała na beli zrolowanej słomy. Za którymś razem, z ukrycia udało mi się zrobić jej zdjęcie i tak szczęśliwie zakończyłem mój kolejny pobyt w plenerze Lipian.