Dzwońce zasiedlają niemal wszystkie  typy siedlisk  parkowo – leśnych. Ostatnio jest ich  wyraźnie więcej w parkach i w ogrodach  niż w lasach. Najmniej licznie występują w lasach górskich oraz zwartych kompleksach leśnych Polski północno – wschodniej. Charakterystyczny dzwoniąco – brzęczący śpiew samców można wiosną usłyszeć w parkach, ogrodach, na cmentarzach i skrajach lasu. Budową gniazd wyłącznie zajmują się samice, chociaż samce im towarzyszą, a czasem przynoszą drobne korzonki,mech, sierść lub piórka. Gniazdo jest ukryte w gąszczu iglastych krzewów, w żywopłotach, a także na drzewach liściastych. Samce są wyraźnie zielone niż samice i mają jaskrawiej żółte partie na skrzydłach i ogonie. Samce są oliwkowoszare, zwłaszcza zimą, a młode obficie ciemno kreskowane. Wczesną wiosną bardzo ważnym składnikiem diety dzwońców są nasiona sosen i świerków. Jesienią pokarm tych ptaków jest bardziej bogaty, gdyż są dostępne nasiona większości roślin. Zimą dietę wzbogacają miąższem owoców dzikiej róży, śnieguliczki i irgi. Załączone zdjęcia wykonałem na skraju lasu w pobliżu Lipian.