Makolągwa – niewielki ptak z rodziny ziarnojadów z podrodziny łuszczaków, niewiele mniejszy od wróbla. Jest ptakiem skrajnie roślinożernym. Nawet w okresie karmienia piskląt tylko nieznacznie wzbogaca dietę mszycami, larwami i innymi delikatnymi owadami.

Samiec ma czoło i pierś czerwonawe, głowę szara, grzbiet i skrzydła są brązowe, kuper ciemny z białymi obrzeżami, strona brzuszna i boki gliniaste. U samicy nie ma barwy czerwonej, ma też lepiej zaznaczone kreskowanie. Wielkość samca i samicy jest taka sama.

Makolągwa jest ptakiem wędrownym. Przylatuje od marca do kwietnia. Wraz z nastaniem wiosny pojawia się w lęgowiskach. Pary trzymają się razem, a podczas  budowy gniazda i składania jaj samiec nie odstępuje samicy nawet na chwilę. Kiedy jednak rozpoczyna się wysiadywanie jaj, pojawia się w rewirze tylko po to, by żerować i śpiewać w dogodnych miejscach, często w dużym oddaleniu od gniazda.

Piękny śpiew samców makolągwy można usłyszeć aż do końca lipca. Potem milkną i rozpoczynają pierzenie.. Od pierwszych dni kwietnia do końca lipca życie makolągw toczy się wokół lęgów.

Zamieszkuje tereny zadrzewione wśród pól, sady, ogrody i młodniki. Unika lasów i parków. Nie jest u nas zbyt liczna w całym kraju, choć na nizinach występuje dość licznie.

 Zimuje na obszarze areału lęgowego, także w naszym kraju. Po przyjściu mrozów makolągwy przenoszą się dalej na zachód i południe, a do nas przylatują ptaki z północy i wschodu.

Zdjęcia zostały zrobione w okolicy Lipian.